Keşke okuyabilsen bu yazdıklarımı...ama biliyorum asla okuyamıyacaksın... en acı verici yanı da bu ya, bunun imkansız olduğunu bilmek, her şeyde burada başlıyor aslında bunu fark etmekle... bir yanım hala kabullenmezken bir yanım da sen olmaya çalışıyor...ben alışabilirim dedikçe daha da zor geliyor her şey. Farkında olmadan bununla yüzleşmekten kaçıyorum... kendimi kaybetmekten korkuyorum aslında... seni her hatırladığımda binbir şey bulup kaçıyorum oradan. Herkes seni anlatırken ben anlatamıyorum...ben seni çok özlüyorum farkında olmadan arıyorum seni heryerde... sessini özledim, seni özledim... hala çıkıp gelmeni bekliyorum ama gelemiyeceğini biliyorum ve bunu her hatırladığımda daha da kötü oluyorum.

Seni Çok Özlüyorum Anneanne...

~Yekbun~